Ooit was daar een start. Of eigenlijk was het altijd al daar. Vanaf het begin. De eerste twintig jaar van mijn leven was ik er heel bang voor. Doodsbang. Het gegeven van "je bent alleen thuis, maar je bent niet alleen thuis". De schaduwen op de muur terwijl er geen mensen zijn... Dat kun je toch helemaal niet zien, er is niets?! Of toch wel! En dan ook die verhalen als peuter/kleuter op de rand van de zandbak. Daar zat ik dan. Met die twee kleine knieën, in een korte broek. Ik keek naar boven. In wolken en daar voorbij. Ik vertelde verhalen, ik weet het nog zo goed. Daar, daarboven voelde het thuis. Ik gaf en zag. En binnen no time had ik allemaal andere kleine kindjes om mij heen. Geboeid door de verhalen. Zij die ook verstonden. De taal voorbij het aardse.

Maar verder drukte ik het zoveel mogelijk weg, want wat gaat iedereen ervan vinden? en ik vond het al eng genoeg allemaal.

Fast forward naar het kantelpunt. Mijn oma overleed, het meest mooie mens op aarde, als een tweede moeder. Een band die niet te beschrijven is. Zo mooi en diepgaand. Ik wilde koste wat het kost contact met haar, toen zij was overleden.

En daar ging ik, de start van het avontuur. Voet voor voet. Met moed onder de armen.. En nu, vele jaren van opleidingen, ontwikkelingen en ervaringen verder, draag ik dit vak en deze gaves alweer een aantal jaar uit in mijn bedrijf. De connectie tussen het aardse en boven. Met alles dat daar is. Het is echt mijn passie, mijn pad, mijn bezieling. Daar waar ik gelukkig van wordt. En dat zie je ook terug in mijn sessies. Geven met heel het hart.

Mijn missie is om samen met jou, jouw eigen leven te verrijken.

Te kijken, op te heffen en af te voeren. Zodat jij je eigen reis weer kunt maken. Thuis bent in het ik, het eigen ik. Veilig en wel.

In jouw bezieling en lijf.